Ziekte van Lyme

Wat is Ziekte van Lyme?

De ziekte van Lyme is een infectie met de spirocheet-bacterie Borrelia. Meestal is een tekenbeet de bron van de besmetting, maar waarschijnlijk kan de bacterie ook via bloedtransfusie, muggen, vlooien, sperma etc. in het lichaam terecht komen. Ongeveer 2 op de 100 mensen die door een teek worden gebeten krijgt de ziekte van Lyme. Dit zijn ongeveer 27.000 mensen per jaar. In totaal houden daarvan 1000 tot 2500 mensen langdurig klachten. Wanneer de klachten langer dan één jaar aanhouden spreken we van chronische Lyme.

De Borrelia bacterie heeft het vermogen om van vorm te veranderen en zich te verstoppen in cellen. Dit zorgt ervoor dat antistoffen en antibiotica vaak niet aanslaan. De ziekte van Lyme is daarom een hele lastige aandoening en alleen te bestrijden met enorme inspanningen en consequente veranderingen in de leefstijl. Ondersteuning door een zorgprofessional met gedegen kennis van deze ziekte is daarom noodzakelijk. De MISAS behandelstrategie laat een verbetering op gebied van klachten, symptomen en gezondheid.

De ziekte van Lyme verloopt in drie fases:

• Fase I: de beginfase van de ziekte. In 50 procent van de gevallen ontstaat een huidinfectie om de tekenbeet. Deze uitslag heet Erythema Migrans. Dit is een natuurlijke afweerreactie van het lichaam. De uitslag bevindt zich rondom de beet, kan tot 50 cm groot worden en jeukt niet. Het kan wel gepaard gaan met klachten zoals koorts, hoofdpijn, moeheid, lusteloosheid, een stijve nek en keelpijn. De diagnose is dan eenvoudig te stellen. In dit vroege stadium is behandeling met antibiotica vaak nog goed mogelijk. Als dit niet voldoende is, wint de infectie terrein en breidt zicht uit.
• Fase 2: gedissemineerde infectie. Als de ziekte in fase I niet geneest, dan vestigt de bacterie zich overal in het lichaam, in alle soorten weefsels en organen. Hierdoor kan het immuunsysteem verzwakken en er ontstaan vage klachten, zoals spierpijn, gewrichtsontstekingen en zich verplaatsende tintelingen. De bacterie leidt daarnaast tot neurologische problemen, zoals zenuwontstekingen, een harde ruis of pieptoon in de oren of slecht zien.
• Fase 3: Als de klachten na ongeveer 1 jaar niet weggaan spreken we van chronische ziekte van Lyme. Dan kunnen klachten verdwijnen en daarna weer terugkomen. De ziekte van Lyme is niet dodelijk, maar kan er in het ergste geval voor zorgen dat iemand volledig gehandicapt wordt en niet meer kan lopen, praten of denken of altijd overal pijn heeft.

Post Lyme syndroom

Het post Lyme syndroom is een chronisch probleem, ontstaan door een mislukte antibioticakuur. Het immuunsysteem wordt daardoor zodanig onderdrukt, dat zowel de patiënt als de Borrelia bacterie niet meer reageren op Lyme medicatie.

Symptomen

De symptomen bij de ziekte van Lyme kunnen elkaar in willekeurige volgorde afwisselen en ook heel snel en raadselachtig van plaats veranderen (overspringen). Dit maakt herkenning bijzonder lastig. De (soms vage) klachten van de ziekte van Lyme bestaan onder andere uit:

• Spierpijn
• Gewrichtsontstekingen
• Overspringende en rondwandelende pijnen
• Zich verplaatsende tintelingen
• Branderige en kriebelende plekken
• Zenuwontstekingen
• Harde ruis of pieptoon in de oren
• Slecht zien
• Vaag bewustzijn
• Vergeetachtigheid
• Uitvalsverschijnselen
• Verlammingen zoals aangezichtsverlamming.
• Soms storingen in de hartstreek en de bloedsomloop (o.a. bloeddruk)
• Ernstige vermoeidheid
• Zenuwpijnen/uitval
• Cognitieve problemen
• Gewrichtspijnen
• Sterk verzwakt immuunsysteem
• Brain fog
• Hoofdpijn
• Oorsuizen
• Concentratieproblemen
• Menstruatieklachten

Oorzaken

De oorzaak van de ziekte van Lyme is een infectie met de spirocheet-bacterie Borrelia, meestal in het lichaam gekomen via een tekenbeet. Ook een bloedtransfusie, muggen, vlooien en sperma kunnen de bacterie overbrengen. Lyme wordt vaak niet herkend, omdat duidelijke symptomen (zoals uitslag rondom de beet) ontbreken. De Borrelia infectie gaat ook vaak gepaard met co-infecties zoals Babesia, Bartonella en Rickettsia

Voedingsadviezen

De ziekte van Lyme behoeft een zorgvuldige behandelplan. Het moet steeds aangepast worden aan het individu en er moet rekening gehouden worden met het ziekteverloop en de co-infecties.

Een kruid dat kan helpen bij het herstellen van de ziekte van Lyme is kaardebol. Deze kan spirocheten vinden en ze de bloedbaan in sturen. Daar kunnen andere medicijnen (kruiden of farmaceutisch) ze vervolgens aanvallen en verzwakken of uitroeien.

Opmerkingen

Reguliere behandeling bestaat uit antibiotica. Dit is effectief, maar verstoort ook het microbioom. Om de schadelijke effecten van antibiotica te verminderen, is het advies om probiotica te gebruiken.

De gangbare ziekte van Lyme test die via huisarts of ziekenhuis wordt gedaan, is vaak een antistoftest. Voorbeelden zijn de ELISA-test en de Western Blot-test. Deze testen blijken echter onvoldoende betrouwbaar. Een levend bloed analyse of bioresonantietest geven duidelijkheid. Ook zijn er steeds meer geavanceerdere testen, zoals de LTT-Melisa test.