Molybdeen

Wat is molybdeen?

Molybdeen is een essentieel overgangsmetaal dat noodzakelijk is voor de meeste levende organismen. In ons lichaam wordt molybdeen als een cruciaal sporenelement beschouwd. Als een vitaal spoormineraal komt molybdeen voor in diverse voedingsbronnen zoals melk, kaas, granen, peulvruchten, noten, bladgroenten en orgaanvlees. In planten speelt molybdeen een belangrijke rol bij de opname van stikstof uit de lucht aan het begin van de eiwitsynthese. Het gehalte aan molybdeen in plantaardig voedsel kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van het gehalte in de bodem van het teeltgebied. Er bestaat ook een aanzienlijke variatie in het molybdeengehalte van water, met een rapport van een studie naar mineraalwater dat een bepaald bereik aangeeft. Bij mensen in de Verenigde Staten liggen de bloedspiegels van molybdeen meestal tussen bepaalde waarden, maar in sommige delen van de wereld met hoge bodem- en plantaardige voedselgehaltes aan molybdeen zijn er hogere bloedspiegels gemeld.

Molybdeen kan in verschillende oxidatietoestanden voorkomen, maar is het meest stabiel in zijn zeswaardige vorm. Een complex van molybdeen en een organisch deel genaamd molybdopterine vormt een cofactor voor de enzymen sulfietoxidase, die sulfieten omzet in sulfaten; xanthine-oxidase, dat purines omzet in urinezuur; en aldehyde-oxidase, dat pyrimidines, purines en pteridines oxideert. Bij deze oxidatiereacties wordt molybdeen omgezet tussen oxidatietoestanden, waardoor elektronenoverdracht wordt vergemakkelijkt.

Gebruik

Molybdeen speelt een belangrijke rol in de gezondheid van het menselijk lichaam. Eén van de belangrijkste functies van molybdeen in het lichaam is dat het als een essentieel onderdeel van verschillende enzymen functioneert. Deze enzymen, waaronder sulfietoxidase, xanthine oxidase en aldehyde oxidase, zijn betrokken bij de stofwisseling van zwavelhoudende aminozuren, purines en pyrimidines. Molybdeen kan daarmee helpen bij het voorkomen of behandelen van aandoeningen die samenhangen met een verstoorde stofwisseling van deze moleculen, zoals bepaalde zeldzame genetische aandoeningen. Het innemen of consumeren van molybdeen kan een molybdeentekort behandelen of voorkomen. Molybdeentekort is echter zeer zeldzaam.

In sommige gevallen kan een tekort aan molybdeen in het lichaam leiden tot bepaalde gezondheidsproblemen, zoals een verstoorde groei, neurologische problemen en problemen met de ademhaling.

Werking

Molybdeenhomeostase

Molybdeendeficiëntie is buitengewoon zeldzaam, maar er is een geval gedocumenteerd van een patiënt die voor een langere periode op totale parenterale voeding (TPN) zonder molybdeen was. Deze patiënt vertoonde tekenen van aminozuurintolerantie en had hoge sulfiet- en lage sulfaatniveaus in zijn urine, wat duidt op een verminderde activiteit van sulfietoxidase; en hoge xanthine- en lage urinezuurgehalten in de urine, wat wijst op verminderde activiteit van xanthine-oxidase. Symptomen omvatten hoofdpijn, snelle hartslag en mentale stoornissen. Het niveau van afwijkende metabolieten in de urine werd aanzienlijk verlaagd door molybdeen toe te voegen aan de TPN.

Er is een zeldzame genetische aandoening beschreven die resulteert in een tekort aan de molybdeen-cofactor, wat leidt tot ernstige neuronale schade, progressieve cerebrale degeneratie en epileptische aanvallen, en is meestal dodelijk in de kindertijd. Het primaire defect lijkt een tekort aan sulfietoxidase te zijn, wat resulteert in de ophoping van giftige sulfieten en mogelijk een tekort aan sulfaten voor cellen in het centrale zenuwstelsel om sulfolipiden en sulfoproteïnen te vormen.

Verhoogde niveaus van molybdeen zijn waargenomen in de navelstreng bij moeders met zwangerschapsdiabetes, maar de betekenis hiervan is onbekend. Mensen die voor een langere periode dialyseren, hebben verhoogde serumniveaus van molybdeen. Vrij molybdeen in het plasma wordt verwijderd door hemodialyse, maar molybdeen dat aan eiwitten is gebonden, wordt niet verwijderd, wat leidt tot accumulatie. De klinische betekenis hiervan is onduidelijk.

Koperantagonistische effecten

Molybdeen kan in de darmen complexe verbindingen vormen met koper die slecht worden geabsorbeerd, waardoor de opname van beide mineralen wordt belemmerd. De gevormde verbindingen bevatten kopermolybdaat en koperthiomolybdaat, die tot stand komen door het gebruik van sulfiden die door darmbacteriën worden gegenereerd uit sulfaten. Een verbinding van molybdeen, genaamd tetrathiomolybdaat, is ingezet om overtollig koper te binden bij de behandeling van de ziekte van Wilson. Molybdeen kan ook de opname van ijzer remmen, mogelijk door te concurreren voor receptoren aan de randen van de darmcellen.

Veiligheid

Molybdeen is veilig wanneer het op de juiste manier en oraal wordt ingenomen. De veilige hoeveelheid molybdeen is niet hoger dan twee milligram per dag, dit wordt de aanvaardbare bovengrens van inname genoemd.

Het oraal innemen van molybdeen in hoge doseringen kan onveilig zijn. Het gebruik van molybdeen in doseringen die de aanvaardbare bovengrens van inname van twee milligram per dag overschrijden, is mogelijk niet veilig.

Kinderen

Waarschijnlijk veilig bij oraal en correct gebruik. Molybdeen is veilig in hoeveelheden die de aanvaardbare bovengrens van inname niet overschrijden, namelijk 0,3 milligram per dag voor kinderen van één tot drie jaar, 0,6 milligram per dag voor kinderen van vier tot acht jaar, 1,1 milligram per dag voor kinderen van negen tot dertien jaar en 1,7 milligram per dag voor adolescenten. Mogelijk onveilig bij het oraal innemen van hoge doseringen.

Zwangerschap

Waarschijnlijk veilig bij oraal en correct gebruik. Molybdeen passeert de placenta door passieve diffusie en wordt vrij uitgewisseld tussen de moeder en de foetus. Het is echter veilig bij gebruik in hoeveelheden die niet hoger zijn dan de aanvaardbare bovengrens van inname, ofwel 1,7 milligram per dag voor vrouwen van veertien tot achttien jaar, of 2 milligram per dag voor vrouwen van negentien jaar en ouder. Mogelijk onveilig bij het oraal innemen van hoge doseringen.

Borstvoeding

Waarschijnlijk veilig bij oraal en correct gebruik. Molybdeen is veilig bij gebruik in hoeveelheden die de aanvaardbare bovengrens van inname van twee milligram per dag voor vrouwen die borstvoeding geven van negentien jaar of ouder niet overschrijden, of 1,7 milligram per dag voor vrouwen die borstvoeding geven in de leeftijd van veertien tot achttien jaar. Mogelijk onveilig bij het oraal innemen van hoge doseringen.

Interacties

Interacties met medicijnen zijn niet bekend.

Supplementen

Molybdeen kan verbindingen vormen met koper in de darmen die slecht geabsorbeerd worden, wat resulteert in een verminderde opname van beide mineralen. De verbindingen die worden gevormd zijn onder andere kopermolybdaat en koperthiomolybdaat. Het is onwaarschijnlijk dat de meeste mensen een kopergebrek ervaren als gevolg van een overmatige inname van molybdeen, omdat de inname van koper doorgaans hoger is dan die van molybdeen. Echter, mensen met een lage koperinname of met een storing in het kopermetabolisme kunnen een verhoogd risico lopen.

Een overmatige consumptie van molybdeen, variërend van tien tot vijftien milligram per dag, en blootstelling aan molybdeenstof in industriële omgevingen, zijn geassocieerd met een verhoogd risico op jicht. In theorie kunnen doseringen die de aanbevolen maximale inname overschrijden, hyperurikemie en de symptomen van jicht verergeren.

Dosering

Volwassen – oraal

De adequate inname (AI) van molybdeen is vastgesteld op 65 mcg per dag voor volwassenen. Deze AI geldt ook voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven. De maximaal veilige inname voor molybdeen is 600 mcg per dag voor volwassenen.

Kinderen – oraal

Voor kinderen ligt de adequate inname (AI) van molybdeen op 10 mcg voor 6-11 maanden; 15 mcg voor 1-3 jaar; 20 mcg voor 4-6 jaar; 30 mcg voor 7-10 jaar; 45 mcg voor 11-14 jaar en 65 mcg voor 14-17 jaar.